چرا کسی صدای مهاجران افغانستانی را نمی شنود؟

سیدمحمدرضا هاشمی | شهرآرانیوز؛ شاید برایتان جالب باشد که بدانید اگر یک مهاجر افغانستانی خریدی به مبلغ ۴ میلیون تومان داشته باشد، مجبور است، هشت بار و هر بار ۵۰۰ هزار تومان کارت بکشد تا بتواند حساب خود را با فروشنده تسویه کند. جالب‌تر اینکه مهاجران افغانستانی که بسیاری از آن‌ها بیش از چهار دهه است در ایران زندگی می‌کنند یا همین جا به دنیا آمده اند، چند روزی است که نمی‌توانند از خدمات اینترنت بانک استفاده کنند و در واقع خدمات اینترنت بانک بدون اطلاع قبلی آن‌ها برایشان مسدود شده است.

این برای اولین بار نیست که اتباع خارجی که در بانک‌های ایرانی حساب دارند به یک باره دسترسی شان به حساب بانکی شان در حالی مسدود می‌شود که امکان دارد هر کدامشان در موقعیت‌های مختلفی مثل بیمارستان، داروخانه، فروشگاه‌های زنجیره‌ای و هرجای دیگری حضور داشته باشند و درحالی که نیاز دارند نمی‌توانند از دارایی خود که در نزد بانک امانت است، استفاده کنند.

«محمدکاظم کاظمی»، نویسنده و پژوهشگر شناخته شده افغانستانی، با انتشار پستی در اینستاگرام خود نوشته است:

«فرزندم یک خرید اینترنتی دارد. باید پولی کارت به کارت کند. می‌روم سراغ همراه بانک و می‌بینم برای ما اتباع مسدود شده است. با دوچرخه می‌روم به عابربانک. خراب است. می‌روم به عابربانکی دیگر. صفی طولانی است و بالاخره نوبت به من می‌رسد و پرداخت را انجام می‌دهم در حالی که دخترم منتظر است و پیام می‌دهد که چه شد.

بارها اتفاق افتاده که دخترم در اسنپ بوده و به دلیلی نتوانسته است کرایه را بپردازد. به من پیام داده و من پرداخته‌ام. بارها بسته‌ای دم در آمده است و من کرایهٔ راننده را کارت به کارت کرده‌ام. می‌شود به راننده بگویم تو همین‌جا دم در خانه باش تا من عابربانک به عابربانک بروم و کرایه‌ات را بپردازم؟

مقررات وضع شده است که همراه بانک برای اتباع مسدود شود. علت هم اموری از قبیل پولشویی بیان می‌شود. خوب پولشویی که با پنجاه هزار تومان و صد هزار تومان اتفاق نمی‌افتد. در مبالغ بالا و به دفعات متوالی رخ می‌دهد. نمی‌شود سقف پرداخت را مسدود کنند؟ نمی‌شود دفعات پرداخت در روز را محدود کنند؟‌

و گیرم که همراه بانک اتباع برای این امر بسته شد. کسانی که دست در معاملات پنهانی دارند نمی‌توانند پولی بدهند و کارت یک تن از تبعهٔ ایران را به عاریه بگیرند؟ واقعاً محدودساختن ده‌ها هزار از اتباع که شرافتمندانه در این کشور کار می‌کنند به خاطر تخلفات مالی چند نفر، مانع آن تخلف خواهد شد؟ یا تخلفات دیگری را هم به این ماجرا اضافه خواهد کرد همچون استفاده از کارت بانکی دیگران، که خودش ممکن است پیگیری‌ها را سخت‌تر کند و مسائل حقوقی و امنیت پولی کشور را پیچیده‌تر بسازد؟

همیشه در چنین مواردی، جمع وسیعی از دوستان ایرانی، اظهار محبت و همدردی می‌کنند و من ممنون محبت این عزیزان هستم. بهترین همدردی این است که اگر این مطلب را بحق می‌دانید، آن را منتشر کنید تا شاید به گوش کسانی که می‌توانند در این جریان مؤثر واقع شوند، برسد. از من جز همین نوشتن کاری برنمی‌آید.

پیام‌های این پست را می‌بندم، چون گاهی در کنار آن مهربانی‌ها، بحث‌هایی نامهربانانه نیز بین بعضی کاربران دو کشور در می‌گیرد که کدورت‌آفرین است و هیچ خوشایند نیست که این مسائل مایهٔ کدورت بین افراد دو ملت شود.»

اما این تنها مشکل این روز‌های مهاجران افغانستانی نیست، براساس یک دستورالعمل تازه که انجمن شرکت‌های هواپیمایی ایران آن را ابلاغ کرده است از ابتدای تیر ۱۴۰۱ نرخ بلیت هواپیما در مسیر‌های داخلی برای اتباع غیرایرانی به صورت ارزی محاسبه می‌شود و این سؤال پیش می‌آید که چرا مهاجر افغانستانی که در ایران به دنیا آمده یا بیش از ۳۰ سال از عمر خود را در کنار برادران و خواهران همزبان خود در ایران زندگی کرده است با توریستی که برای یک سفر کوتاه از کشور‌های مختلف به ایران می‌آید تفاوتی ندارد؟